ترانه ها و سرودهایی که در عروسی ها خوانده می شود و معروف به ( واسونک ) هستند ٬ در گستره زبان لارستانی مخلوطی از اشعار فارسی و محلی لارستانی است . آن گونه که در چند اثری که تاکنون چاپ شده اند ٬ این امر در واسونک های مناطقی مانند بستک ِ لار ٬ اوز٬ِ گراش خنِج٬ و… به چشم می خورد . این که علت این امر چیست ٬ به نظر می رسد تا اندازه ای باید در رسمی حستجو کرد که در گذشته جریان داشته و آن فرا خواندن خوانندگان از مناطق شمالی تر مانند شیراز ٬ خصوصا در عروسی های اعیان منطقه ٬ ریشه داشته باشد . امری که ممکن است مورد تقلید مردم عادی هم قرار گرفته باشد . و از جهت دیگر فرهنگ غنی زبان فارسی در مناطق شمالی گستره زبان لارستانی و تاثیر طبیعی آن را بر این امر هم نباید از نظر دور داشت . آنچه که در پی می آید بخشی از این واسونک ها در منطقه اوز است که در اوز به نام ( نغمه ) خوانده می شود .

 

 گرد آوری : سید محمد هاشمی

خانم عروس فل فلی ،چرا گذر نمی کنی
صد تومن چادر خریدم ، چرا پسند نمی کنی
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
زر و یار آورده ایم ، فصل بهار آورده ایم
دست شادوماد مُوبارِ ، نزد یار آورده ایم
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
گل میو زاری موکه ، تیر از کمون خالی موکه
رو لباس شازه دوماد ، همه گل کاری موکه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
سِدَری خالی کنیم ، فرش و زری کاری کنیم
شازه دوماد دالو جاده ، خوب نگهداریش کنیم
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
بالا خونه رو به قبله ، خشت و نیم خشتش طلا
شازه دوماد توش نشسته می کند شکر خدا
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
آسمون ابر پوشده ، اندر زمین گُل جوشده
ساعت سَنگل طلا ، باخال شو دوما بخشده
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
چه جهویه دست تو ، انگشتر پر نقش تو
صد جنی دوما شَورده ، خرج چُنبر دست تو
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
موی بور شازه دوماد ، با طلا میزون بوده
تصدیق دوازده اُشبا ، وارد تهران بوده
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
این همه راه آمدیم ، هیچ کس نگفت خوش آمدیم
واسه خاطر شازه دوماد ، این همه راه اومدیم
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
ما بزرگیم ما بزرگیم ، کس نیاید پیش ما
کس نیاید پیش ما ، الله بسازد کار ما
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
شازه دوماد دونه ی ، که دونه ی مردونه ی
شب به پیش همسرش ، روزها به مهمانخانه ی
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
اسبی ایستاده مِن منسرا ، پا اسب و زین یراقش هم طلا
پا رکاب نس بِد سوار بش ، شازه دوماد شه دوما
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
ننه جونی ، ننه جونی ، آخرش گشتیم جدا
زیر قرآن مو ردم کن ، تا برم دست خدا
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
آمدیم عقدت کنیم ، سُرمه چَش مستت کنیم
مز به خاطر شازه دوماد ، صد جَنی مهرش کنیم
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
این برنج دونه دونه ، صد و سی آبش می یاد
خوش به حال خانوم عروس ، سر شُو خوابش می یاد
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
هل و میخک مُن تَشِ ، ننه ی دوما کلون کشِ
خوش به حال شازه دوماد ، سیگار گُل می کشه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
حلقه ی نامزادیه الماس و مینا کاریه
بد شو دست کو شازه دوماد ، این نشانه شادیه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
خانم عروس توی سالون ، با بُروش جاره أکُت
شازه دوماد دالو جاده ، پیچ رادیو واز اکُت
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
شازه دوماد توی حجله ، تُنگ هاوی دَستُش
نه الرزه نه أپاشه ، انتظار زنش ه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
طاق دالو مو طلا ، چار طاق دالومو طلا
در دالو واز کنید ، که تا عروس مو جا بیا
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
شازه دوماد ناز اکُت ، لِی بو أچه نُماز اکُت
موی بورُش صاف أکُت ، بعداً سلام یار أکُت
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
می بُور شازه دوماد ، ریخته روی صورتش
خوش به حال خانوم عروس ، شُو أبه هم صحبتش
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
ننه ی عروس ننه ی عروس ، کوی سر انداز سَرت

إهمه فیس و تمنا ، کو اثاث دخترت
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
عروس أما ماه أمونه ، رو ش گُل ناز أمونه
قد و بالای شازه دوماد ، نمک و زاغ أمونه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا
ننه ی عروس گریه می کرد ، که مهریه رودوم کَمه
ننه ی دوما خنده می کرد ، هر چه می خوای با مَنه
بادا بادا بادا ، شالا مبارک بادا