تو هیچ کدامشان نیستی

تِک ِ ا ِ خلوت ِ سکوت ُ سرد

مشغول ِ هق هقُم

آرومُ بی صدا

 یادُت مُ تا و تا نَد ِ

چُن هُمیشَ چُن هنوز

………..

یَگ جَیی بُری دور ِ دور

دستُت مُ کف شوگ ِ

اُ تُ وَ کهکاو ِ یَی بلند

مُم ره رخصِداش ُ چرخِداش

آسودَ بی خیال

 یَگ جَیی بُری دور ِ دور

مینَی ِصدا اُ نور ُ کهکشو

زیر نور نقرین ِ ماه

دستُت مُ کف شوگ ِ

آم رَیَ رد بُدایم

 اُز هَمَ کوچِنِیَ اوز

وَمهتاب تِک چَش ِ تُ رو چدای

……….

آه ؛ اَی خوشبختن ِ قدیم

بی خونه ی دلُت

بی خونه هُم اَلَ

تِک ا ِ شوِ یَی نوزاخ ُ سرد

« زیباترین » مُ

گناتَ تُم الَ

 گناتَ تُم الَ

…………………………………..                دی ماه ۹۰ دوبی ( به گویش اوز )

                                                               عنایت الله نامور