رسم بارن خواهی در اوز و حومه چنین است که شبانه تعدادی از زنان یا مردان بصورت گروههای جداگانه به دربهای خانه های مردم رفته واشعار طلب باران را یکنفر با صدای خوش می خواند و بقیه جواب می دهند، مثلا می گویند: الله بده بارو، گروه در جواب همان را تکرار می کنند: شو بارو و روز بارو/ الله بده بارو / از دست گنه کارو / الله بده بارو و یا: ای ذوالجلال منان /دانای حی سبحان /بهر حیات حیوان /یارب بده تو بارو/ای کردگار بی عیب /ای بی نیاز بی غیب /روزی رسانی از غیب/ یارب بده تو بارو /ای قبله گاه حاجات /یارب بده تو بارو/مهمان بدر نشسته/یارب بده تو بارو /گاو نر پس چاه /افتاده بر سر راه /از بهر وقه ی کاه /یارب بده تو بارو و... البته در این مورد اشعار فراوانی وجود دارد و خوانده می شود.
در پایان صاحب خانه به آنان پول، برنج، گندم ، آرد ، حبوبات و... هدیه می دهد و گروه نیز از جمع آوری آن به بخت آش و حلیم می پردازند و باران خوانان پس از دریافت این هدایا می گویند: خانه بلندا بلند پر از شربت و قند. ولی اگر خانه ای به آنان چیزی ندهند شعری در مذمت آن خانه می گویند.