در هر زبانی واژه ها و ترکیباتی هست که بار معنایی که از آن اراده می شود با معنای ظاهری آنها فرق دارد . و اهالی آن زبان دقیقا و در فحوای کلام است که منظور گوینده که به کنایه گفته شده است را درک می کنند .

 آنچه که در پی می آید بعضی از این کنایات در گویش اوزی است

لِگَرَ پَتی                    آدم بی سر وپا – لاغر  ( در اصل به معنای پنگ بدون خارک )

مِخ طُویلَی خروس       بی عرضه – لاغرو ضعیف  ( کنایه از بی ارزشی )

لِس َ                        آدمک – بی کار ( در اصل به معنای مترسک )

گَروختَ                    فراری

پَکُوَی                     ناجور است – از ما نیست  ( در اصل به معنای وصله لباس )

هِش ِ لیاف              شخصی که زیاد اصرار کند  – بخیل  ( کنایه از ناتوانی در مقابله با شپش)

کُررََ مُرُک            کور – کسی که چشم دیدن دیگران را ندارد  ( کنایه از کرهی که اید به دست نابینا باز شود )

کَل دَبَدنگ            ناشنوا -  کسی که خود را به ناشنوایی می زند

اَشکُم گُت            پر خور – حریص ( در اصل به معنای شکم بزرگ )

لُگ تِی تَش           دلسوز  ( در اصل به معنای خاکستر در آتش )

نوکر بادنجون         مفت و مجانی برای کسی کار کردن

دریا تا گُزَکِش ِ        با همت است  – به ما دنیا اهمیت نمی دهد

 یَگ اَشکُمُ دُ مِننَت     کسی که هنوز گرسنه است ولی تعارفا می گوید سیر شدم 

سایَی صُحبُ پَسین       مال دنیا که مثل سایه صبح وعصر گذران است

چَش تَل                    آن که  زیاد گریه میکند  ( در اصل به معنای جشم تر )

مُشَنگی                   وروجک  – طفیلی

دل دُنَک                بی اراده  – هوس باز ( کنایه از دلی که در یک جا  بند نمی شود )

گَش بُلِن                 کلاه بردار ( در اصل به معنای برنده گوش )

شَتتا                     بی شرم -  شیاد 

سود ُ گَمون               خبر دارشدن   – ظن بردن    

گُش دَرک               کسی که دنبال حرف مردم است – خبر چین ( در اصل به معنای شنونده )

کُک ِ مِشکال          نهی کاری را کردن در حالی که خود آن را انجام دهد

بل ِ برنج                حرف مفت و بی فایده ( در اصل به معنای خاک برنج )

دود شُ کللَ              خاک بر سرش