تو هیچ کدامشان نیستی
تِک ِ ا ِ خلوت ِ سکوت ُ سرد
مشغول ِ هق هقُم
آرومُ بی صدا
یادُت مُ تا و تا نَد ِ
چُن هُمیشَ چُن هنوز
………..
یَگ جَیی بُری دور ِ دور
دستُت مُ کف شوگ ِ
اُ تُ وَ کهکاو ِ یَی بلند
مُم ره رخصِداش ُ چرخِداش
آسودَ بی خیال
یَگ جَیی بُری دور ِ دور
مینَی ِصدا اُ نور ُ کهکشو
زیر نور نقرین ِ ماه
دستُت مُ کف شوگ ِ
آم رَیَ رد بُدایم
اُز هَمَ کوچِنِیَ اوز
وَمهتاب تِک چَش ِ تُ رو چدای
……….
آه ؛ اَی خوشبختن ِ قدیم
بی خونه ی دلُت
بی خونه هُم اَلَ
تِک ا ِ شوِ یَی نوزاخ ُ سرد
« زیباترین » مُ
گناتَ تُم الَ
گناتَ تُم الَ
………………………………….. دی ماه ۹۰ دوبی ( به گویش اوز )
عنایت الله نامور